Of je nu boodschappen aan het doen bent, een samenwerkingspartner selecteert voor een zakelijke klus of weekendplannen maakt: dagelijks word je voor tal van keuzes gesteld. Keuzes; ze intrigeren Raadgever Eva Wilde. Want in hoeverre laat je je bij het maken van keuzes onbewust leiden door maatschappelijke verwachtingen en welke beslissingen neem je juist bewust op basis van individuele prioriteiten en persoonlijke overtuigingen?
Onbedoeld waardeoordeel
“Toen mij werd gevraagd een blog te schrijven over een voor mij relevant onderwerp, brachten mijn gedachten me algauw naar mijn eigen werk/privésituatie. Die roept namelijk nogal eens vragen op bij mensen in mijn omgeving. ‘Hoe doe je dat met de kinderen dan?’, wordt mij regelmatig gevraagd als ik vertel dat ik 36 uur werk en mijn man het overgrote deel van het huishouden voor zijn rekening neemt. ‘En wat vindt je man daarvan?’. Geleid door een onbedoeld waardeoordeel gaan ze er misschien vanuit dat een fulltime werkende vrouw de rest van haar zaakjes thuis wel niet op orde zal hebben en dat ze onvoldoende tijd overhoudt om leuke dingen met haar partner te doen en voor haar kinderen te zorgen. Veel mensen redeneren nu eenmaal nog steeds vanuit een bepaald maatschappelijk beeld van ‘hoe het zou moeten’.
Elkaar de ruimte geven
Het zet mij aan het denken, want zelf zie ik mijn situatie en mijn keuzes vanuit een heel ander perspectief. Voor mij staat niet de keuze zélf centraal, maar meer de ruimte en de vrijheid die wij als vrouwen anno 2019 hebben om juist die keuzes te maken waar we ons goed bij voelen. Wij hebben er in onze relatie voor gekozen om elkaar de ruimte te gunnen en te geven aan de ander om te groeien. Vanuit deze basis bespreken wij elkaars wensen en verwachtingen en maken wij keuzes. Ik vind het mooi om te merken dat vrouwen tegenwoordig steeds meer zelf de ruimte kunnen creëren om keuzes te maken ten aanzien van hun werk-privébalans, en dat partners elkaar hun eigen keuzes gunnen. Toch vragen velen zich nog steeds af hoe ik dat dan doe, terwijl ik ‘ook nog’ een kind van 5 heb.
Aan die vraag ligt een diepgeworteld maatschappelijk patroon ten grondslag. Ik zou als vrouw – volgens velen – andere keuzes maken dan maatschappelijk gewend, of sterker nog, gewenst. Die denkwijze intrigeert me, want blijkbaar laten veel Nederlanders zich nog steeds vaak leiden door de wensen en (on)bewuste verwachtingen van anderen.
Waardevolle gesprekken
Die persoonlijke interesse in de beweegredenen van mensen neem ik mee in mijn werk als Raadgever voor Corion; ik gebruik het als leidraad om met mensen in gesprek en in verbinding te komen. De juiste vragen over keuzes en prioriteiten kunnen namelijk de meest waardevolle gesprekken opleveren binnen organisaties. Zo analyseer ik bijvoorbeeld graag processen en verbanden wanneer collega’s voor een moeilijke opdracht of samenwerking staan. Hoe ga je daarmee om? Ga je vol de discussie aan met collega’s met wie je het niet eens bent, of laat je het gaan? Zijn de keuzes die je tijdens werkprocessen maakt bewust, of laat je dingen gebeuren omdat je dat nu eenmaal gewend bent of omdat je inschat dat het wenselijk is dat je met een bepaalde wind meewaait? En in het laatste geval: waar komt dat vandaan? Vaak kunnen we patronen terugvoeren op het verleden, op je opvoeding of je omgeving. Interessant!
Hoe maak jij keuzes?
In mijn dagelijks werk zie ik dat deze werkwijze vaak een ontwapenend effect heeft. Veel mensen hebben nog nooit zo bewust over de motivatie van hun keuzes nagedacht. ‘Niemand doet dat, dus waarom zou ik?’ Keuzes ‘overkomen’ hen een beetje, en eigenlijk zouden ze niet weten hoe het anders moet. Door met hen in gesprek te gaan hoop ik nieuwe inzichten te geven. Als je bewuste keuzes maakt en daar ook echt voor staat, straal je dat namelijk ook uit. Waar kom jij je bed voor uit? Waar ligt je hart? Ga ervoor, gun jezelf dat! Het zit ‘m voor veel mensen in de kleine dingen; die breng ik graag naar het oppervlak. Dat maakt mijn werk zo mooi.
– Eva Wilde
