Het dominicanenklooster in Huissen is mij dierbaar. We zijn er onlangs met het hele bedrijf geweest. En ik kom er al een aantal jaar elke twee maanden om mezelf te laven aan de retraitereeks Dienend Leiderschap.
De laatste keer dat ik bij de retraitereeks was, was extra bijzonder. Het licht ging aan. Heb jij dat ook weleens? Het licht gaat aan en opeens weet je het.
Vanuit de schemering
Op dinsdagavond keken we een toespraak over dienend leiderschap van Peter van Uhm op Youtube. Hij trad op bij een seminar van het Nederlands Instituut voor Servant Leadership. Iedereen vond het mooi. Het verhaal over het overlijden van zijn zoon is hartverscheurend.
Maar toch. Achteraf praatten we allemaal uit ons hoofd, wat we ervan vonden. We waren toeschouwer geweest van een optreden en voelden ons geen deel van een verhaal. Als hij sprak over Dienend Leiderschap, werden we niet geraakt in hart of buik. En toen we dat doorhadden, zijn we op zoek gegaan naar wat wij misten. En gelukkig hebben we het gevonden.
Dienend Leiderschap gaat niet over kracht en heldendom van de leider in spannende situaties. Gaat niet over de kwaliteit van de beslissing van de hoogste in rang.
De kern van dienend leiderschap is:
- de kracht van anderen stimuleren;
- je eigen kwetsbaarheid herkennen en laten zien.
Niks mis mee, met die toespraak trouwens. Peter van Uhm is een prachtig mens.
In het licht staan
Op woensdagochtend lazen we een tekst van Anselm Grün over de benodigde leiderschapskwaliteiten van de kellenaar (zeg maar de COO van een Benedictijner Klooster).
We bespreken zo’n tekst altijd na. Al pratend kwamen we op de film ‘As it is in Heaven’. Waar een emotioneel gewonde dirigent steeds meer mensen in zijn snelgroeiend koor helpt om te dealen met hun situatie. Niet omdat hij heldendaden verricht. Maar omdat hij is. In al zijn kwetsbaarheid. En inspireert door te zijn.
En Henk Jongerius, de dominicanenbroeder die ons begeleidt, zei:
‘Het is de taak van de dienend leider om het meest schone, het meest unieke van ieder mens te laten zien.’
En toen was het stil.
Het licht ging aan. Ik voelde mijn roeping.
Nu nog even waarmaken.
– Jeroen Top
