Als jou gevraagd wordt of je betrouwbaar bent, zal je daar ongetwijfeld niet lang over hoeven nadenken. Natuurlijk ben je betrouwbaar. Maar is dat wel echt zo? Ben je volledig betrouwbaar voor jezelf en voor anderen?
Onlangs zag ik een groot reclamebord bij de snelweg staan met de slogan: ‘Eenvoud is een asset’. Hoe wordt eenvoud een asset in een tijd waarin we elkaar juist steeds meer lijken te controleren? Het doet mijn gedachten afdwalen naar het vuurwerkverbod, dat er nu toch echt lijkt te gaan komen. Voorstanders van het verbod wordt symboolpolitiek verweten. Hoe ga je dit immers handhaven naast al die andere zaken die gecontroleerd moeten worden?
Afspraken naleven
Toch lijkt symboolpolitiek me in dit geval misschien zo erg nog niet. Het is een teken dat de eindeloze lijst oproepen vanuit hulpverleners en ordehandhavers serieus wordt genomen. Tegelijkertijd hebben de critici wel een punt. Als je nu al weet dat je niet op iedere hoek van de straat een agent kunt zetten om het naleven van de wet te controleren, ben je dan niet gewoon weer aan het gedogen? En zo zijn er nog wel een aantal voorbeelden van wetten waarvan we met elkaar hebben afgesproken dat we er ons aan houden, maar waar in de praktijk niet zoveel van terecht komt.
Waar is het vertrouwen?
Dat er steeds meer gehandhaafd en gecontroleerd moet worden brengt volgens mij een veel groter maatschappelijk probleem aan het licht. Wij vertrouwen elkaar niet meer, en dus moeten we controleren. Dat is mogelijk een gevolg van de polarisatie. Onbekend maakt onbemind. Onbekend is automatisch niet vertrouwen. Maar of we het onszelf daarmee nou eenvoudiger maken?
Controleren
Neem bijvoorbeeld het werk van een projectmanager. Een groot gedeelte van je tijd verlies je aan controleren of mensen hun werk wel hebben gedaan, zodat de afgesproken deadlines gehaald kunnen worden. Controleren of iemands ja ja is en zijn nee nee. Hoe zou het werk eruitzien als je erop kunt vertrouwen dat iedereen doet wat hij of zij zegt? En, weer even terugkijkend op het vuurwerkverbod: de verbodsdiscussie zou überhaupt niet aan de orde zijn als er niet een grote groep Nederlanders zou zijn die niet te vertrouwen is met vuurwerk. Controle is en blijft nodig.
En als je naar jezelf kijkt en je afvraagt of je altijd betrouwbaar bent? Misschien wel met vuurwerk, maar hoe zit dat met andere zaken? Is mijn ja altijd ja, of zeg ik ja en denk ik misschien… Ga eens na hoeveel eenvoudiger je het leven van een ander maakt op het moment dat je volledig betrouwbaar bent.
Omdenken
De uitspraak van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’, zie je nog wel eens op social media langskomen. Zet daar eens tegenover: ik ken deze persoon niet, dus die is te vertrouwen. Waar de eerste uitspraak met een glimlach wordt beantwoord denk ik dat je om de tweede ronduit naïef wordt genoemd. En toch is het vertrouwen wel de kern. Een betere maatschappij begint bij jezelf.
Eenvoud door vertrouwen
Mocht je nog geen goede voornemens hebben voor 2020, of ze alweer kwijt zijn: misschien is het een mooi idee om te kijken naar hoe je het leven van een ander eenvoudiger kunt maken, door zelf betrouwbaar te zijn.
Eenvoud is een kernwaarde van Corion. Dat gaat verder dan slimme oplossingen bedenken voor complexe problemen. Dat zit ook in de ambitie betrouwbaar te zijn voor elkaar en voor onze opdrachtgevers, zodat het leven een stukje eenvoudiger wordt.
– Reuven Smienk
