Onze collega

WHY (gevoel)
Ik ben verliefd op eenvoud en beweging. Op de helderheid die eenvoud brengt in mijn hoofd. En op de rust die beweging brengt in mijn lijf. Daarom houd ik zielsveel van fietsen. Ein-de-loos trappers ronddraaien met mijn kinderen in de kar. Alleen maar in-beweging-zijn. Niks moet, alleen maar zijn. Helemaal vélonoom.

HOW (beeld)
Misschien ben ik daarom wel wereldkampioen ordenen en oplossen. Het liefst wel een beetje ingewikkeld. Want ik blink niet uit in de A,B,C-tjes.
Ik geloof ook dat strategievorming maar half zo lastig is als strategierealisatie. Want gewoon beginnen is vaak het allermoeilijkste. De eerste zin, de eerste stap, het eerste gesprek, de eerste traan. Kortom al die eerste bewegingen. Daarna is het echt. En ik maak zo’n begin. Ik zet wat mensen bij elkaar, bedenk een plan en begin. Want er is altijd wel een bezwaar. Vaak wel een stuk of 33. Dus werk ik met die heerlijke 80-20 regel. Dat je de belangrijkste dingen wel te pakken hebt in een fractie van de tijd. En de rest vind je gaandeweg uit.

De afgelopen jaren heb ik dat uitgevonden in het ICT-domein van grote organisaties. Daar werk ik als hoofd decorbouw. In jargon noemen we dat hoofd programmabureau. Of hoofd bedrijfsvoering. Hoe dan ook, ik zorg er met mijn team voor dat iedereen z’n werk kan doen. Dat gaat dan over financiën, inkoop van hardware en software, 1001 rapportages, inhuur van tig externen, communicatie naar de halve wereld etc. Kortom, dat wat je wel kan doen als je niet kan programmeren, maar wel lekker met ICT bezig wilt zijn. En veel afwisseling zoekt.

WHAT (hoofd)
Ik doe dat in de de rol van een blikopener, hofnar en chef strategische briefjes. En als de situatie erom vraagt stap ik in mijn rol van glimlachende shitbuldozer.